Yüce Allah tarafından en üstün vasıflarla yaratılmış olan insan, ailesine, anne-babasına ve bütün akrabalarına karşı sorumlu bir varlıktır. Kuşkusuz İslam dini, akrabalık ve aile ilişkilerine büyük önem vermiş, bu ilişkilerin ilkeli, sağlam ve devamlı olmasına da özen göstermiştir.
Yüce Rabbimiz Kur’an-ı Kerim’de akrabalık ve diğer ilişkilerin önemiyle ilgili olarak şöyle buyurmaktadır: “Allah’a kulluk edin, O’na hiç bir şeyi ortak koşmayın. Ana-babaya, akrabalara, yetimlere, düşkünlere, yakın ve uzak komşuya, yanınızdaki arkadaşa, yolcuya ve size hizmet eden kimselere iyilik edin.”
Görüldüğü gibi yakınlarımızla iyi münasebetler geliştirmemiz ve onların sıkıntılarını paylaşmamız, Allah’a imandan sonraki en önemli vazifelerimizden birisidir. Çünkü aile ve yakınlar arasındaki birlik, toplumsal beraberliği meydana getirmektedir. Bu kutsal yapının içindeki güçlü iletişim ve dayanışma, sağlıklı nesillerin yetişmesine ve sağlıklı fikirlerin gelişmesine büyük katkı sağlamaktadır. “Akrabalarına, düşküne ve yolcuya hakkını ver, elindekileri de tamamen saçıp savurma.” ayetinde de yüce Rabbimiz, yakınlarımıza karşı sorumlu olduğumuzu ve bu sorumluluğun gereğini yapmamızı emretmektedir.
İslam dini, akrabaları birbirlerine mirasçı kılmış, farz olan zekatın verilmesinde ve diğer yardımlar konusunda önceliği muhtaç olan akrabaya vermiştir. Nitekim Resulullah Efendimiz’in (S.A.V.) bu konudaki hadis-i şerifi çok manidardır:
“Fakire yapılan yardımın sevabı bir, akrabaya yapılanınki ise iki kattır. Biri yardım sevabı, diğeri de akrabayı görüp gözetme sevabıdır.”
