Geçmişte evlenme yaşı küçüktü; anne ve babalar çocuklarının mürüvvetini görmek için, bir an önce evlendirmek isterlerdi.
1970’li yıllardan 8 önce erkekler askere gitmeden evlenirler, askere giderken de genellikle çocuk sahibi olurlardı. Günümüzdeyse bu kural neredeyse tamamen yıkılmış durumdadır. Artık erkeğin askere gitmesi kız tarafı için ön koşul olarak ileri sürülmektedir. Ge8çmişte, kızlar 17-18 yaşlarında evlenmiş olurdu. Günümüzdeyse, kızlarda evlenme yaşı 20’yi aşmış durumdadır. Ahlat’ta, geçmişte sıra gütme vardı; büyük dururken küçük evlenemezdi. Ancak günümüzde bu kural da değişti; büyük dururken küçük kardeş büyüğünün rızasını almak koşuluyla evlenmektedir.
Erkekler evlenme isteğini kardeşine, ablasına, yengesine söylemekteydi. Geçmişte, anne ve babasına kesinlikle söyleyemezdi. Günümüzde, babaya yine söyleyemez, ama annesine evlenme isteğini açıkça söyleyebilmektedir. Kızlar ise bu konuda hiç konuşamazlardı. Günümüzde kız istendiği zaman kıza sorulduğunda istemiyorsa açık açık söyler, istiyorsa “siz bilirsiniz” der. Bu ifade kızın istediği anlamına gelmektedir. Çok eskiden, evlenmek isteyen erkeğin evdeki yemek tenceresine tekme vurduğu tesbit edilmiştir.
Perşembe Cuma arifesi olduğu için, Cuma da Müslümanlar için özel bir gün olduğu için kız istemeye Perşembe akşamı gidilir.
Kız beğenmeye gidildiğinde, kız beğenilmezse hiç konuşulmaz; eğer oğlan çok istiyorsa caydırmaya çalışılır. Kız, ailenin davranışları ve ev hali beğenilmişse, kız isteme hazırlıkları başlar. Kız ailesine elçi aracılığıyla niyet açılır ve kız istemeye gidilir. Kız istemeye gidilirken kız tarafına haber verilir. İstemeye kızın annesi, babası, ağabeyi, amcası, dayısı vb. yakın akrabaları gider. Eskiden oğlan gitmezdi, günümüzde kız istemeye oğlanın da gittiği görülmektedir. Kız istemeye giderken, kızın verilmeme ihtimali düşünülerek hiçbir şey götürülmez. Kızı, oğlanın babası veya ondan daha büyük aile büyüğü varsa o ister.
