Allah, inkâr edenlere Nûh’un karısı ile Lût’un karısını misal vermektedir: Onlar kullarımızdan iki erdemli kişinin nikâhı altındaydılar ama onlara ihanet ettiler. Dolayısıyla kocaları da Allah’tan gelen cezaya karşı onları koruyamadı ve kendilerine, “Haydi, diğer girenlerle birlikte girin bakalım ateşe!” dendi. (Tahrim, 66/10.)
İmtihan dünyasında Peygamber olsa bile aile bireyleri birbiriyle imtihan oluyor. Kuşkusuz bu sınavın en ağırlarından biri de evlat ile olandır. Beş parmağın farklı farklı olduğu gibi Peygamber çocuğu olsa da hepsinin fıtratları farklıdır. Hz. Nuh oğlunu ısrarla imana davet ediyor ve evladına olan sevgisi ve şefkati sebebiyle Yavrucuğum! diye sesleniyor. Ya Rabbi o benim bir parçamdır diye haykırıyor. Çünkü iletişimde seçtiğimiz kelimeler, cümleler, kullandığımız üslup, takındığımız tavır hepsi önemlidir. Allah ise aile olabilmek için aynı soydan gelmenin yeterli olmadığını, asıl önemli olanın aynı yolda yürümek, aynı inanç ve duyguyu paylaşmak olduğunu söylüyor. Oğul ise isyan içinde sel sularına kapılıyor.
Bu ibret verici olay Kur’an-ı Kerimde şöyle anlatılır:
“Gemi, dağlar gibi dalgalar arasında onları götürüyordu. Nuh, gemiden uzakta bulunan oğluna: Yavrucuğum! (Sen de) bizimle beraber bin, kâfirlerle beraber olma! diye seslendi.
Oğlu: Beni sudan koruyacak bir dağa sığınacağım, dedi. (Nuh): “Bugün Allah’ın emrinden (azabından), merhamet sahibi Allah’tan başka koruyacak kimse yoktur” dedi. Aralarına dalga girdi, böylece o da boğulanlardan oldu. (Nihayet) “Ey yer suyunu yut! Ve ey gök (suyunu) tut!” denildi. Su çekildi; iş bitirildi; (gemi de) Cûdî (dağının) üzerine yerleşti. Ve: “O zalimler topluluğunun canı cehenneme!” denildi. Nuh Rabbine dua edip dedi ki: “Ey Rabbim! Şüphesiz oğlum da ailemdendir. Senin vâdin ise elbette haktır. Sen hâkimler hâkimisin.” Allah buyurdu ki: Ey Nuh! O asla senin ailenden değildir. Çünkü onun yaptığı kötü bir iştir. O halde hakkında bilgin olmayan bir şeyi benden isteme! Ben sana cahillerden olmamanı tavsiye ederim. Nuh dedi ki: Ey Rabbim! Ben senden hakkında bilgim olmayan şeyi istemekten sana sığınırım. Eğer beni bağışlamaz ve esirgemezsen, ben ziyana uğrayanlardan olurum! (Hûd, 11/42-47)
