Eskişehir deki yerli (manav), Çerkes, Tatar, Balkan göçmeni, tüm halklar bu geleneği devam ettirdikleri görülmektedir. Mihalıccık , Sivrihisar, İnönü, Çifteler ilçelerinde de bu gelenek sürdürülmektedir.
Çocuğun ilk dişi çıktığında aile büyükleri akrabalar ve komşular bir araya gelerek Diş Budayı pişirirler. Buğday yörede Hedik-Gölle olarak adlandırılır. Pişirilip soğuyan buğdaya isteğe göre haşlanmış mısır, nohut fasulye, ceviz küçük şekerler ve kuru üzüm ilave edilerek misafirlere ikram edilerek komşulara dağıtılır. Diş buğdayı verilen komşular tabağı boşaltıp küçük hediyelerle iade ederler. Diş buğdayı yapılan bebek sofra bezinin üzerine oturtulur. Soğumuş olan bir avuç buğday başından aşağıya serpilir. Serpilmiş olan buğdaylar toplanarak evin çatısına atılır. (dişleri ağrısız ve güzel çıksın diye) Bazı yerlerde İlk dişi çıkınca dişi sağlam olsun diye buğday ipe dizilir duvara asılır. Çıkan dişi ilk gören kişi bebeğe hediye alır. Hediyenin en makbulü altındır.
Altın alınmasının sebebi dişin sağlam ve dayanıklı olmasını ve uzun ömrü sembolize eder. Dişi ilk gören kişiye müjdelediği için hediye verilir. Diş göllesinde bebeğin önüne tepsi içinde çeşitli meslekler ait materyaller konulur. Bebek ilk neye elini uzatırsa o objenin temsil ettiği mesleği yapacağına inanılır. Aldığı objeye göre süslü olacak, zengin olacak okuyup büyük adam olacak gibi yorumlar yapılır. Bebeğin sağlıkla büyümesi için dua edilir. Buğday bereketi de temsil ettiği için bebeğin sağlıklı büyümesi ve bereketli bir yaşam sürmesi anlamını da gelmektedir. Gelen konuklar bebek ile birlikte müzik eşliğinde eğlenilirler. Bu eğlence bebeğin neşeli bir ömür geçirmesi için yapılmaktadır. Diş Buğdayı (diş göllesi diş hediği) olarak yapılan bu gelenek diş çıkaran bebeğin ilk dişini kutlamak dişlerinin ağrısız ve sağlıklı çıkması bereketli sağlıklı neşeli bir ömür sürmesi için yapılmaktadır.
