2015 TUİK verilerine göre Türkiye’de 600 bin yeni aile kurulurken 131 bin ailede boşanma gerçekleşti. Boşanmaların büyük çoğunluğu yaklaşık olarak yüzde 35’i evliliğin ilk beş yılında gerçekleşmektedir. Son on yıldır Türkiye’de boşanma oranları yaklaşık olarak yıl her yüzde 2-4 arasında artmaktadır. Boşanmalardaki bu artış mutlu aile yapısı olan çocuklarda bile bir gün anne ve babalarının boşanacağı endişesini taşımasına yol açmaya başlamıştır. Bu durum ailenin bütün bireylerini etkilerken çocukların etkilenmesi daha fazla ve kolay olmaktadır.
Ebeveynleri boşanmış çocuklarda yaklaşık olarak %30-40 civarında tedavi gerektiren psikolojik sorunlar ortaya çıkmaktadır. Çocukların iyiliği için evliliği devam ettirmek nadir olarak işe yarar. Ebeveynleri arasındakş çatışmaya şahit olmuş çocuklar boşanmış aile çocuklarından daha çok uyum sorunları yaşarlar. Ayrılmaya karar veren çiftlerin birbirlerini sözle ya da şiddet kullanarak rahatsız etmesi oldukça yaygındır. Boşanma sürecinden önce çiftlerin birbirlerine yarıdan fazla şiddet uyguladığı tahmin edilmektedir. Ebeveynlerin birinci amacı boşanmanın çocuk üzerine etkisini en aza indirmek olmalıdır.
