Çocuğa tevhit akidesinin ve din eğitiminin ailede verilmesi çok büyük bir önem arz etmektedir.
Lokman, oğluna öğüt verirken şöyle demişti: “Oğulcuğum! Allah’a şirk koşma; şirk büyük bir yanlıştır.”(Lokman/13)
Biz insana, ana ve babasına karşı görev yükledik; anası onu, üst üste gelen güçlüklerle taşımıştır. Sütten kesilmesi iki yıl içindedir. (Ey insan!) Hem bana, hem de anana ve babana olan şükran borcunu öde. Dönüşünüz banadır.(Lokman/14)
Anan ve baban, hakkında bir bilgin olamayacak şeyi bana şirk koşman için baskı yaparlarsa sakın boyun eğme ama dünya işlerinde iyi geçinmeye devam et. Sen, bana yönelen kimsenin yoluna uy. Sonunda dönüşünüz banadır; neler yaptığınızı size, o zaman bildireceğim.(Lokman/15)
Lokman: “Oğulcuğum! İşlediğin şey, bir hardal tanesi ağırlığında olsa, bir kayanın içinde veya göklerde yahut yerin derinliklerinde bulunsa, Allah onu ortaya çıkarır. Allah latiftir; en ince ayrıntıyı bilir, habirdir; her şeyin iç yüzünü bilir.”(Lokman/16)
“Oğulcuğum! Namazı kıl, marufu (iyi olan şeyler) emret, kötülüğe engel ol; başına gelene de sabret(göğüs ger). İşte bunlar, kararlılık gerektiren işlerdendir.”(Lokman/17)
“İnsanlara dudak bükme, yeryüzünde böbürlenerek yürüme; Allah, kendini beğenip övünenlerin hiçbirini sevmez.”(Lokman/18)
“Yürüyüşünde tabii ol ve sesini yükseltme; seslerin en çirkini şüphesiz eşek sesidir.(Lokman/19)
Lokman suresindeki, 13 ile 19 arasındaki ayetler, anne ve babanın çocuğuna din eğitimi verirken referans alacağı ayetlerdir. Ayetlerde özellikle çocuğa güzel bir şekilde hitap edilmesi gerektiği konusu ortaya konulmaktadır. Bu ayetlerde Tevhit inancının çocuğa bildirilmesi, Allah’ın kudretinin çocuğa uygun bir şekilde ifade edilmesi, Allah’ın rızasına uygun hareket edilmesi, emrettiklerinin yapılması ve sakındırdıklarında kaçınılması gerektiği dile getirilmektedir. Bunların dışında sabrın tavsiye edildiği, kibrin yerildiği; yürüyüşte itidalli olunmasından söz edildiği görülmektedir. Allah, Lokman’ın (as) diliyle çocuk eğitiminde uyulması gereken metot ve üsluplar hakkında anne ve babalara bilgiler vermektedir.
Tıpkı, Hz. İbrahim’in, “Rabbim! Beni ve soyumdan gelecekleri namaz kılanlardan eyle. Ey Rabbimiz, duamı kabul et” ( İbrahim/40) ayetinde olduğu gibi çocuklar için dua edilmesi gerektiği ve çocuklara ilk öğretilecek olanın namaz ibadetinin olması gerektiği vurgulanmaktadır.
Ailene namazı emret, sen de namaza devam et. (Rızkı bahane etme) Senden rızık istemez, sana rızık veririz. Mutlu son, Allah’tan çekinerek kendini korumanındır (takvanındır).(Ta-Ha/132)
