Aile, kadın ve erkeğin hukuki birleşmeleri sonucu yaptıkları evlilikle kurulan ve karı kocadan oluşan bir beraberliktir. Aile daha sonraları çocukların olmasıyla genişler. Bu yapısı itibariyle aile toplumun çekirdeğini oluşturur. Toplumun temelinde aile, ailenin temelinde evlilik yer alır. Denge ve uyma dayalı sağlıklı bir evlilikten sağlıklı nesiller ortaya çıkar. Sağlıklı nesiller ise sağlıklı ve güçlü bir toplum yaratır. Aile içine bulunduğu toplumun bir birimi olarak onun özelliklerini taşır ve toplumun değer yargılarını, gelenek ve göreneklerini, beğenilerini, inançlarını, ön yargılarını kısaca kültürünü yansıtır. Aile çocuğun ilk sosyal deneyimlerini edindiği yerdir. Anne babanın ve aile içindeki diğer bireylerin çocukla olan etkileşimi, çocuğu aile içindeki yerini belirler.
Çocuk hem annenin hem de babanın ilgisine, sevgisine, şefkatine muhtaç bir varlıktır. Çocuğun ruhsal ve zihinsel açıdan sağlıklı olmasının başta gelen şartlarından birisi elbette ki kişiliğinin ideal bir aile tarafından kazandırılmasıdır. Günümüzde çekirdek aile yapısı boşanma nedeniyle parçalanmakta ve parçalanan aile üyelerinden her biri belli oranlarda, evliliği yürütememenin ağırlığı ile psikolojik travmalar yaşamaktadırlar. Ancak boşanma sonuçlarından etkilenmede en büyük pay çocuklara düşmektedir.
Çocuk sayısına göre boşanma yüzdesi incelendiğinde, boşanmaların % 43.85’inin çocuksuz ailelerde görülmesi, çocuk varlığının boşanmayı önleyen bir unsur olduğunu düşündürebilir. Ancak diğer taraftan da boşanmış çiftlerin yarısının çocuklu olması durumu söz konusudur. Boşanma öncesinde ve boşanma sırasında en büyük kavga çocukların çevresinde döner.
Bu sırada en çok yüzüstü bırakılan yine çocuklardır. Anne baba bilerek ya da bilmeyerek çocuğu kendi çekişmelerinin ortasına atarlar. Onu taraf tutmaya kimi zamanda arabuluculuk yapmaya zorlarlar. Oysa çocuk için en zor olan şey ana baba arasında seçim yapmaktır.
