Aile baskısı ; aile içerisinde sadece ebeveynlerin emir ve zorlamaları ile oluşan kurulan bir dengedir. Şimdi hepimizin karşılaştığı bir durumu örnekleyelim. Diyelim bir toplu taşımadasınız, bir çocuk ağlıyor. Annesi ya da babası hemen sizi gösterir. Bak sessiz ol yoksa abi / abla kızar! Hayır, abi ya da abla kızmaz. Kızmaya da hakkı yok. Çocuğunuzla daha sağlıklı iletişime geçerek kriz durumunu kontrol altına alabilirsiniz. Bazen ise alamazsınız. Çünkü karşıdaki çocuk ya da ergen… Eğer ki aile içerisinde karşılıklı saygı ve anlayış yoksa genelde problemler kavga ve tartışmayla çözülür. Buradaki tartışma modern bir tartışma değildir tabi. Genellikle evde yönetici olan ebeveynin sözü dinlenir. Çocuk söz sahibi değildir.
Çocuklarla yapılan görüşmelerde bu cümleyi sık sık duyarız. Ailem o kadar baskı kuruyor ki içim daralıyor. Artık onlarla yaşamak istemiyorum. Beni anlamıyorlar… Evet, ergen ya da genç bazen kendisinin kimse tarafından anlaşılmadığını düşünür. Ebeveynler ise ısrarla anlaşılması gerekilen bir şey olmadığını ifade eder. Bu tür durumlarda çatışma daha da artar. Belli ki bugüne kadar var olan problemler bu şekilde çözüldü. Çözüldü dememize bakmayın. Çözüme kavuşulduğu düşünüldü. Burada sadece kabul eden bir ergen ya da genç vardı. Sözünün dinlendiğini düşünen bir ebeveyn.. Bu nedenle aile baskısı gördükçe daha çok içinin daraldığını hissetti. Bir yerden sonra ise bu tür durumlar öfke ile dışarıya vurmaya başladı.
Aile baskısı çocuğun;
neden olur.
