Ergenlik dönemi 11-20 yaşları arasını kapsayan, kişinin yoğun fiziksel değişimle birlikte psikolojik, zihinsel ve sosyal açıdan da gelişim gösterdiği bir dönemdir. Bireyin kendini bulma çabalarının arttığı, çevresine yönelik yeni bakış açıları geliştirdiği bu dönemde ailesinden destek görmesi son derece önemli olmaktadır.
Ergenlik döneminde ebeveynlerin en sık karşılaştığı sorunlardan biri çocuklarının her zamankinden farklı davranışlar sergilemeleri ve buna anlam verememeleri olmaktadır. Ancak birçok açıdan gelişim gösteren, her şeyi sorgulamaya başlayan ve yeni anlamlar keşfetme sürecine giren birey için değişim de kaçınılmaz olacaktır. Dolayısıyla bakış açısındaki değişimin etkisiyle birlikte ailesinin tanıdığından farklı davranışlar içerisine girebilir. Bu davranışlar bağımsızlaşmaya çalışan bireyin yavaş yavaş aileden kopmasıyla birlikte arkadaşlarına daha fazla zaman ayırması, kendine ailesinin onaylamayacağı tarzda yeni bir çevre edinmesi olabilir. Bu da yine aileleri kaygılandıran bir durum olmaktadır. Ergenlik döneminde birey duygularını da son derece yoğun ve değişken olarak yaşar. Çevresinden gelecek eleştirilere açık değildir. Beğenilme arzusuyla dış görünümünde sürekli olarak değişiklikler yapabilir.
Ebeveynlere düşen öncelikli görev ergenlik döneminin özelliklerini, çocuklarının olası davranış biçimlerini ve bu davranışları niye yaptığını öğrenmektir. Ergenlik dönemi bazen aileler ve birey için sorun olmaktadır ve sorunların çözümü de nedenlerini bilmekten geçer. Anlamak ve anlaşılmak etkili bir iletişimin başlıca noktasıdır. Anlaşıldığını hisseden ergen size kendini daha rahat açacaktır. Ancak yine de bu dönemde duygularını ifade etmesi ya da olayları anlatması açısından çocuğu zorlamamak gerekir. Çocuğunuzun onaylamadığınız davranışları olduğunda nasihat vermek yerine ona rol model olmak da etkili bir çözüm olacaktır. Yaptıkları veya düşündükleri için onları eleştirmemeniz ve yargılayıcı bir tutum içerisine girmemeniz ailesiyle olan ilişkisini zedelememeniz için yardımcı olacaktır. Sınırlar koymak ve bunların neden konulduğuna ilişkin çocuğa açıklama yapmak da gereklidir. Aşırı katı ve hoşgörüsüz aile ortamı çocuğun gelişimini olumsuz etkileyebildiği gibi çocuğuna karşı aşırı korumacı bir tutum içerisine giren ebeveynler de çocuklarının bağımlı bir kişilik geliştirmesine sebep olabilir.
