Bireyin dinsel gelişimini ele alan çalışmalar göz önüne alındığında çocukluk dönemi yaşantılarının ve bu yaşantı içerisinde anne-babanın ve diğer aile bireylerinin çocuğa yaklaşımlarının çok önemli ve etkili olduğunu görmekteyiz. Özellikle ilk çocukluk dönemi (2-6 yaş) çocuğun bütün gelişim basamaklarının temellerinin atıldığı ve büyük oranda şekillendiği dönem olması nedeniyle dinsel gelişim açısından oldukça önemlidir.
Dolayısıyla çocukluk döneminde çocukla kurulacak olan anne-baba iletişimi; onun başta kişilik gelişimi olmak üzere, kendine güveni kazandığı, tek başına iş yapabilme yeteneğini geliştirdiği, daha da önemlisi kendi kendinin farkına varmasını sağlamada yerine getirdiği etkin görev nedeniyle önemlidir. Bu dönemde çocukla sağlanacak olan dinsel iletişimde dikkat edilecek temel hususları da şu şekilde sıralayabiliriz:
1- Başarılı bir dinsel iletişim kurmanın birinci şartı anne-babanın öncelikle kendi yaşamları ile çocuklarına örnek olmalarıdır. Çünkü çocuk eğer küçük yaşlarda kendisine tavsiye edilenlerin büyükler tarafından yapılmadığını görürlerse kendilerine sunulan dinsel içeriklerin önemini kavrayamazlar.
2- Anne-baba çocuğa gerektiği kadar sevgi göstermelidir. Gerektiği kadar sevgi bulamamış çocuklar özgüvenlerini kazanamamış olduklarından yaşamın diğer koşulları gibi dinî muhtevalı mesajlara da kapalı kalabilirler. Kapalı kalmasalar bile normal bir dinî yaşam geliştiremezler.
