–Muhabbet
–Sadâkat
–Karşılıklı saygı
–Sabır ve mes’ûliyet
Muhabbet: Muhabbetin menşei “el-Vedûd” olan Cenâb-ı Hak’tır. Zevc ve zevcenin, Allah rızâsına uygun bir şekilde muhabbeti artırmaları, birbirlerinin rûhuna girecek bir damar bulmaları gerekir.
Sadâkat: Zor zamanlarda tarafların fedakârlığı. Peygamber Efendimiz’in hüzün senesini unutmamak îcâb eder.
Karşılıklı saygı: Samimiyeti lâubâlîliğe kaçırmamak; vakarı kibre, tevâzuyu zillete dönüştürmemek… Karşılıklı hudutları iyi korumak îcâb eder.
Sabır: Taraflar, zor zamanlarda birbirlerinin güzel huylarını düşünerek, bunlar hatırına sabretmelidir. Nitekim bir hadîs-i şerîfte:
“Bir mü’min, hanımına buğzetmesin. Onun bir huyunu beğenmezse, bir başka huyunu beğenir.” buyrulmaktadır. (Müslim, Radâ‘, 61)
Zevc ve zevce arasında münâkaşa olmamalı, olursa da çocukların görmeyeceği yerde, onlara zarar vermeden yapılmalıdır.
Mes’ûliyet: Taraflar birbirlerine karşı vazifelerini ihmâl etmemelidir.
İki tarafın anne-babalarına aynı şekilde hürmet edilmelidir.
Bilhassa ilâhî bir emânet olan yavrular, îman ve güzel ahlâk ile techîz edilmelidir. Anne-babaların evlâtlarına bırakabileceği en kıymetli miras; onları Allah yolunda yetiştirmek, ebedî kurtuluşlarına gayret etmektir. Uhrevî istikbal endişesini, dünyevî istikbal kaygılarından dâimâ önde tutmaktır.
