Çocuğunun büyüyünce ne olacağı anne ve babaların en çok merak ettiği konular arasındadır. Her anne baba kendi çocuğu için en doğru seçimi yapmasını, başarılı ve mutlu bir birey olmasını diler. Daha anne karnındayken onunla ilgili en iyi dilekler dilenir ve hayaller kurulmaya başlanır. Çocuk öğretmencilik oynuyorsa öğretmen, doktorculuk oynuyorsa doktor olacağını düşünülür. Bu durumlar çocuğun beceri ve yetenekleri gelişmeye başladıkça değişkenlikler gösterebilir.
Çocuklar 4–5 yaşından itibaren yeteneklerini ve becerilerini sergilemeye başlarlar.
Çocuk 4-5 yaşlarına geldiğinde artık çevresindeki birçok şeyi daha net gözlemlemektedir. Becerileri oyuncak seçimleri arkadaş ilişkiler aile ile arasındaki iletişim daha net anlaşılır hale gelmektedir. Bu yaşlar çocuk için hayal dönemidir. İlkokula başlayana kadar da bu durum böyle seyretmektedir. Okul öncesinde döneme kadar anne ve babasıyla daha çok vakit geçiren çocuklara “Büyüyünce ne olmak istiyorsun?” sorusu sorulduğunda rol model olarak anne ve babasını örnek aldığı için size ya anne ya baba olmak istediğini söyleyebilir. Ya da şoförlük, astronotluk, itfaiyecilik gibi birbiriyle tutarsız meslek yapmak istediğini söyleyebilir.
Kimi çocuk doktor olup hastaları iyileştirmeyi, kimisi öğretmen olup okuma, yazma öğretmeyi, düşler. Bir yandan da anne babasının ve çevresindeki yetişkinlerin işleri ve yaptıklarıyla ilgili fikirler yürütür, mesleklerle ilgili bazı kavramlar edinir. Ancak bu dönemde henüz yetenek ve ilgilerinin farkında olmadığından ve zaman kavramı tam olarak gelişmediğinden, hayal ettiği mesleğe nasıl gireceğini, bunun için neler yapması gerektiğini ve faaliyetlerini buna göre planlaması gerektiğini bilmez.
Her çocuğun becerileri yetenekleri ve başarılı olduğu alanlar farklı olabilir. Kendi özelliklerine, beklentilerine uygun olmayan bir okula ve mesleğe yönlendirilen çocuk, hem öğrenimi sırasında hem de mesleğini yaparken zorlanır, hoşnutsuzluk, yetersizlik, çaresizlik gibi duygular yaşar, başarısızlıkla karşı karşıya gelir. Çocuğunuz istemediği halde sizin tayin etmenizle seçtiği meslekte mutlu olamadığı için başarılıda olamayacaktır. Ve bu seçim onun mutsuz bir yetişkin olmasına sebep olan önemli etkenlerdendir. Örneğin; sözel derslerde daha başarılı olan bir çocuk, doktorluk eğitimini kaldıramaz ve sonrasında başarılı bir doktor olması da zordur. Resme yeteneği olmayan bir çocuğun ille de ressam olmasını beklemek de bir o kadar yanlıştır. Bu noktada çocuğun ilgi duyduğu etkinliklerin, yetenekli ve başarılı olduğu alanların saptanması, geliştirilmesi ve uygun mesleğe yönlendirilmesi yapılacakların en doğrusudur.
Söz konusu çocuklar olunca şüphesiz ki her anne baba bu konuda en iyisinin olmasını istiyor. Ve tüm hayatları, planlarını, yatırımlarını onları düşünerek yapıyor, en iyi eğitimi alması, ailesi, çevresi ve yaşadığı toplum için faydalı bireyler olmasını istiyor. Ama unutulan bir gerçek var ki o da onunda kararları olduğu kendi hayatı hakkında fikirleri ve yatırımları olduğudur. Onunla konuşarak dinleyerek ve ona saygı duyduğunuzu hissettirerek aranızda daha güçlü bağlar oluşturabilirsiniz. Bu tavrınız onun kendini önemli hissetmesine, onu ciddiye aldığınıza ve hayatı hakkında verdiği kararlara anlayış gösterdiğinize sebep olacaktır. Ve belki de yapacağı seçimlerde doğru adımlar atmasına yardımcı olacaksınız.
