İnsanoğlu hayatı öğrenmeye ailesiyle birlikte başlar. Ailesinden gördüğü her şey, kendi hayatını şekillendirmesinde ve karakterinde büyük değere sahiptir. Toplumumuzdaki geri kalmışlığın ve yozlaşmanın temel sebeplerinden biri de ne yazık ki bu durumdur.
Aile kavramı eski nesillerden beri Türk toplumunda derin ve önemli bir yere sahiptir. Öyle ki bir insanla tanıştığımızda bile konu on dakika sonra ailelere gelir. İlkokulda öğretmenlerimiz tarafından karşılaştığımız “Ailen ne iş yapıyor?” sorusu bile buna örnek olmaya yeterlidir. Bu soruyla karşılaşan çocuklar belki meslekler hakkında bile yeterli bilgi birikimine sahip değilken ailelerinin statüsüyle kendini ispatlamaya çalışır. Tam olarak bu noktada ise zorbalık başlar. Çoğu zaman güldüğümüz “Benim babam senin babanı döver,” lafları aslında şakadan çok kendini kanıtlama isteğinin sonucudur çünkü güç, hayatta kalmak için her zaman vazgeçilmez bir kaynak olmuştur. Kendini güçlü gösteren ya da gücünden taviz vermeyen insanlar toplumdaki çoğunluk tarafından daha saygıdeğer görülmektedir. Bu güç yetisini ve güçten destek alınacak özgüveni edinmek ise çocuklukta kurulan bu cümlelerle başlar.(…)
(…) Her ne kadar görmezden gelmeye çalışsak da aile maalesef hepimizin hayatını yöneten en temel unsurlardan biridir. Ailemizden öğrendiğimiz görgü, eğitim ve özgürlük kadar öğrenir, çizdiğimiz sınırlar kadar özgür yaşarız. Sırf bu yüzden aile kavamının önemini daha iyi anlamaya çalışmalıyız.
