Herkesin dilinden düşürmediği duadır: “Allah’ım! Hayırlı, sağlıklı, inançlı evlat nasip et.” Hayra vesile olan, hayırlı olan evlat hakikaten nimettir. Göz aydınlığıdır, huzurdur…
Hayırlı bir evlat arzusu peygamberlerin de duasıdır. Hz. Zekeriyya, “temiz bir soy ve hayırlı bir evlat” talebinde bulunur. (Âli İmran/38-39) Hz. İbrahim, “Rabbim, beni ve çocuklarımı namaz kılanlardan eyle” duasını yapar. (İbrahim/37-40)
Çocuklarımızın önündeki en büyük tuzak, onları inançsızlığa savuracak olan projelerdir. Tertemiz dimağı ve iyi niyetliyle gençler kendilerine altın tas içinde sunulan zehri çoğu kez fark edemeyebilir. Uyuşturucu, kötü arkadaş, zehirleyen ortamlar evlatlarımızı sarmalayabilir. Farkında olmadan bu tuzağın içine düşebilirler.
Bazen yavaş ve sinsi değişimler, köklü ve tehlikeli değişimlere zemin hazırlayabilir. Siz bunu fark edemezsiniz. Fark ettiğinizde ise iş işten geçmiş olur. Bunu kurbağa deneyimiyle ibret dünyamıza şöyle sunarlar:
Kurbağayı kaynayan suya koyarsanız kurbağa haşlanacağı için zıplayarak kaptan çıkmaya çalışır. Ama aynı kurbağayı yavaş yavaş ısınan kabın içine koyarsanız kurbağa ısınan suyun içinde uslu uslu haşlanmayı bekleyecektir. Bir müddet sonra kurbağa rahatsız etmeyen kaynar suyun içinde pişmeye başlayacaktır. Rehavete kapılıp tehlikeyi fark edemeyecektir. Ve bir müddet sonra kaynayan kabın içinde akıbetine doğru hızlıca yol alıp son nefesini verecektir.
İnsan için de bu böyledir. Çok ısınan suyun içine daldığınızda çırpınıp çıkmaya çalışırsınız. Ama termal havuz içinde normal bir ısıda durursunuz. Isı çoğaldıkça yavaş yavaş yandığınızı fark edemezsiniz. İnsanımızı, çocuklarımızı da böyle zehirliyorlar. Önce kutsalları itibarsızlaştırıyorlar, tepkimiz azaldıkça veya tuzağa yanaştıkça da dozu artırıyorlar. Tıpkı yavaş yavaş ısıtılan sudaki kurbağa gibi biz durumun farkına varınca da iş işten geçmiş oluyor.
Ailenin çocuğunu küçüklükten bu yana bir sanatkâr dokunuşuyla hayata hazırlaması lazım. Aslında “kötü çocuk” kelimesi beni rahatsız eden bir yargıdır. Belki yetersiz terbiye vardır. Belki yanlış yetiştirilen çocuk vardır. Anne-babanın hayat tarzı yanlışsa evladın da hayat tarzı yanlış olacaktır. Zira çocuklar, büyüklerini örnek alırlar.
Zorlamadan, her şeye müdahale etmeden, darlandırmadan çocuklarınızın gittiği, geldiği ortamı bilmenizde fayda vardır.
Duman altı olan, her türlü yanlış yönlendirmenin yapıldığı, garip ilişkiler yumağına dönüşmüş herhangi bir yerdeki bir delikanlı ne kadar doğru karar verebilir ki! Sağlıklı düşünebilir mi?
Evladınızın maddi dünyasını, eğitimini önemsediğiniz gibi manevi dünyasını da önemseyin. Onlara (yaşlarına göre) yüce Allah’ı, Hz. Peygamber’i, yüce kitap Kuran-ı Kerim’i, namazı, dürüstlüğü, helal ve haramı, kul haklarını anlatın. Bu hususlardaki hassasiyetlerini olumlu yönde geliştirin.
Evlatlarınızın her hareketine tepki göstermek yerine onlarla oturup konuşmanın yolunu deneyin. Makul isteklerine “evet” deyin. Ama inançlarına ve kişiliklerine zarar verecek şeylerin ne kadar sıkıntılı olduğunu anlatın.
“Bir baba, evladına güzel ahlak kadar kıymetli bir şey (mal-mülk) veremez” diyor Sevgili Peygamberimiz (SAV). Kötü alışkanlıkları olan bir baba ve anne evladını güzel yetiştirmekte zorlanır.
Çocuklarınızı küçük yaşta eğitmeye başlayın. “Küçüklükte öğretilen, taş üzerine kazılmış nakış gibidir. Büyüklükte öğretilen ise buz üzerindeki yazı gibidir.” Bunu Hz. Peygamber buyuruyor. Ashab-ı Kehf (mağaraya sığınan gençler), gençlikte hikmet dolu olan Hz. İsmail, Hz. Yahya bize genç yaşın değerini öğretiyor.
Çocuğunuz kime benzesin istersiniz? Eğer onun salih, sadık, karakterli, doğrucu, onurlu, edepli, baba-anneye saygılı olmasını istiyorsanız eğitimini ona göre verin. Unutmayın çocuğunuz sizi model alacaktır. Siz de kendinizi değiştirin.
Evladınıza sorumluluk vererek kendisine güvendiğinizi gösterin. Mahallenin pazarına gitmeleri bile hayatı tanımaları için çok önemli. Numan b. Beşir der ki: “Hz. Peygamber’e Taif’ten üzüm gelmişti. Hz. Peygamber bir salkımı bana verip anneme götürmemi emretti. (Annesi muhtemelen hamileydi.) Ben de yolda bu üzümü yedim. Daha sonra karşılaştık. ‘Annene üzümü götürdün mü?’ diye sordu. ‘Hayır’ dedim. Bana ‘Vefasız’ dedi.” Burada Hz. Peygamber hem sorumluluk verdiğini denetliyor hem de hafifçe uyarıyor. Ama Numan b. Beşir’in de çocuk yaşta yalan söylememesi son derece çarpıcıdır.
Hayvan Sevgisini Aşılayın
Çocuklara verilen hayvan sevgisi onlardaki merhameti tetikler. Kedi, kuş ve diğer hayvanlara olan ilgi çocukları hayata bağlar.
Hz. Lokman’ın çocuğuna nasihati
Hz. Lokman, oğluna şu nasihatte bulunur: “Yavrucuğum, haberin olsun ki, yaptığın bir hardal tanesi ağırlığınca olsa da, bir kaya içinde veya göklerde yahut yerin dibinde gizlense de Allah onu getirir, mizanına koyar. Çünkü Allah en ince şeyleri bilir, her şeyden haberdardır. Yavrucuğum, namazı kıl, iyiliği emret, kötülükten sakındır. Başına gelenlere sabret, çünkü bunlar, azmi gerektiren işlerdendir. Hem insanlara karşı avurdunu şişirme (kibirlenme) ve yeryüzünde çalımla yürüme. Çünkü Allah övünen ve kuruntu edenlerin hiçbirini sevmez. Yürüyüşünde tabii ol, sesini alçalt, çünkü seslerin en çirkini elbette eşeklerin sesidir.” (Lokman/16-19)
Kaynak: Sabah
