Aile, toplumun çekirdeği olarak tanımlanır. Anne, baba ve çocuklardan oluşan bu birimin, yasalarla belirlenen görevleri yanı sıra geleneksel olarak da belirlenen birçok görevleri vardır.
Aile, içinde bulunduğu toplumun yapısını, kültür ve değerlerini üzerinde taşır. Ayrıca ailenin, bir iç yapısı ve kendine özgü kuralları olan bir iç yapılanması da vardır. Ailenin toplum içinde önemli işlevleri vardır. Çocukların yetiştirilmesi ve topluma kazandırılması bu işlevlerin başında gelir ki bunun başka kurumlarda gerçekleşmesi pek mümkün değildir. Bu açıdan da aile, en etkin eğitim kurumu olarak kabul edilmektedir, Kişilik ailede gelişir. Toplumun kültürünün kuşaktan kuşağa aktarılması ailede başlar, çevre ve okulda sürüp gider. Ebeveyn, severek, özenli bir bakım vererek çocuğa bir güven ortamı yaratır, onun sağlıklı büyümesini güvence altına alır. Ona yol göstererek, kuralları öğreterek, davranışlarına yön vererek, güç durumlarda da yanında olarak onu destekler. Gerektiğinde de denetler, sınırlandırır, cezalandırır ve kurallara uymasını sağlar. Doğruyu ve yanlışı öğretir (…)
(…) Türk toplumunda ebeveynin aile içi ilişkilerinin çocuk üzerindeki etkisini incelediğimiz bu alan araştırmasında, ebeveynin kendi arasındaki ilişkilerde ciddî sorunlar olduğu gözlemlenebilmistir. Her ne kadar geleneksel Türk toplumunun ataerkil yapısının tabiî bir sonucu olarak kadın üzerinde erkek egemenliği gözlense de kadının, üstlendiği ev içi rolleri yerine getirmedeki ustalığı ile erkek karşısında sessiz bir İktidar oluşturduğu tespit edilmiştir. Ancak, ebeveyn çocuk arasındaki ilişkilerde bir denge ve uyumdan söz etmek mümkün görünmemektedir. Çocukların eğitiminde temel rolü üstlenen annenin diğer ev içi rolleri yanında bu rolün listesinden de tam olarak geldiği ifade edilemez. Nitekim anneler, eşleriyle başlıca tartışma konularının çocukların yetiştirilmesi üzerinde odaklandığını söyleyerek, babaların bu konuda yeterli desteği sağlamadığını, üstü örtülü olarak ifade etmişlerdir. Türk ailesinin çocuk yetiştirme anlayışında dayak hâlâ kendine yer bulabilmektedir. Ayrıca, toplumumuzda çocuklar, yaşlılık sigortası olarak görülmeye devam etmektedir.
