Çocukken sıkça duyduğumuz sorular vardır. Onlardan biri de “Anneni mi babanı mı daha çok seviyorsun?” sorusudur. “Anneni mi daha çok seviyorsun yoksa babanı mı?” sorusunun çocuk için doğru cevabı var mı?
Yetişkinler çocukları anne ile babaları arasında tercih yapmaya zorlayabiliyor. Çocuk bu soruya cevap vermek istemez ya da “ikisini de eşit seviyorum” dese dahi, soruyu soran bir türlü tatmin olmaz ve ısrarla seçim yapmasını ister.
Yetişkinler için eğlenceden ibaret olsa da, çocukların duygu dünyasında bu sorunun bambaşka bir karşılığı var.
Psikolojik Danışman Esra Er, çocuklara bu sorunun neden sorulmaması gerektiğini anlattı.
Sadece anne-baba değil, çocuğun etkileşimde olduğu; öğretmen, abla ya da ağabeyin de kıyaslanması, sevgiyi algılama biçimini sağlıksız şekilde etkileyebilir. Kıyas kavramını çok erken yaşta ve işlevsel olmayan biçimde çocuğa öğreten bu tür sorular, suçluluk duygusuna yol açar.
Bu sorudan kaçınma gerekliliğinin en temel nedeni, çocukta yaratacağı suçluluk duygusudur. Çocuk, seçilmeyen ebeveynin yaşadığı üzüntüden kendini sorumlu tutabilir. Bu soru sorulduğunda her iki ebeveyn de yanındaysa, kendini baskı altında hissedebilir.
Bu soruyu travmatik yapan, çocuğun cevabına verilen sağlıksız tepkilerdir. Çocuk verdiği cevabın ebeveynlerinden birini çok üzdüğünü fark ettiğinde suçluluk duyabilir. Bu durumu ödünlemek adına çaba sarf eder.
Çocuk büyüdükçe etraftakilerin beklentilerini ölçmek konusunda daha maharetli olur ve bu soruya beklentiyi karşılayacak biçimde cevap vermeyi öğrenir. Anne ya da anneye yakın biri tarafından sorulduğunda cevap anneyken; tam tersi durumda da cevap baba olabilir. Zaman içerisinde bu soruyu istediklerini elde etmek için kullanmaya başlar. Öte yandan, çocuğun bu soruya verdiği cevaplar oldukça değişken olabilir. Dolayısıyla zaten ‘doğru cevaba’ erişilebilecek bir soru değildir.
Kaynak: TRT Haber
