Ailenin sıhhati için denge ve itidal şarttır. Eşler arasında gözetilmediğinde ise boşanma sebeplerinden biri olarak karşımıza çıkıyor.
Peygamberimiz’in -Sallâllâhu Aleyhi ve Sellem- omuzlarında taşıdığı maddî-mânevî yükü hayal etmemizin bile, kapasitemizi aşan bir durum olduğu muhakkak… Hâl böyle iken; hayatında a göstermesini engelleyen, tüm çağlara hitap eden ve iyi okunması gereken bir mesaj…
En yakınlarımıza verdiğimiz önem ve dolayısıyla günlük hayatımız içerisinde ayırdığımız süre açısından mevzuyu mercek altına alıp biraz inceleyelim:
Âilemizle ve âilemiz dışındaki bütün sorumluluklarımızla, ilgi alanlarımızla geçirdiğimiz zaman dilimi ne kadar âdil acaba? Genellikle bütün günlerini maîşet temini ya da çalışma hayatı sebebiyle ayrı geçiren eşler, bir araya geldiklerinde, bu kıymetli dakikaları nasıl değerlendirmekteler?
Zaman, elimizden aslâ geri gelmeyecek şekilde, kıymetli mücevherler misâli dökülüp giderken; dünya telâşı, iş ve hizmet yoğunluğu arasında temel sorumluluğumuz olan “âile hayatı”nın can çekiştiği gözden kaçabilmekte… “Hayat-memât meselesi” olmayan pek çok mesaj, mail, telefon görüşmesi vs., âileye has olması arzu edilen vaktin tadını zedeleyen; küçük görülüp önemsenmeyerek yekûn teşkil eden parazitler maalesef… Sanal ortamlardaki laf kalabalığının hengâmesine kapılarak can yoldaşına iki çift kelâm etmeye vakit bulamayanlar (!) hızla çoğalmakta… Bir fincan kahveyi birlikte, (telefona el sürmeden, bir iş takip etmeden) huzurla yudumlamak bile lüks olmaya başladı çoktandır…
Eve gelir gelmez, bütün gün en çok özlediği, merak ettiği şey, ülke ve dünya haberleri vesâireymişçesine hemen gazeteye ya da internet ortamına hararetle dalanlar peki? Bütün gün görüşemedikleri en kıymetli varlıklarının, belki iple çektiği o kavuşma ânının heyecan ve hevesini kursaklarında bırakmakta; öncelikli ve özel olmayı herhangi bir şekilde hissedemeyen sevdiklerine usûlen bir hâl-hatır sormayı bile erteleyebilmekte; hattâ unutabilmekteler…
